“Het is geen geheim dat de sector het moeilijk heeft. De problemen spelen in de hele EU, maar in Nederland is het een serieus tandje erger. Mijn grootste zorg is dat onze regelgeving steeds eenzijdig in ons nadeel afwijkt van de andere EU-landen. En ondanks alle rapporten die hierover verschijnen – onlangs nog van PwC – blijkt het kabinet niet in staat dit te veranderen. We moeten ons goed realiseren hoe ernstig de gevolgen daarvan kunnen zijn en hoever dat kan doorsijpelen. bp heeft in Nederland zo’n 2.000 medewerkers, maar kijk je naar indirecte banen dan hebben we het over 14.000.”

“De bp-raffinaderij in het Duitse Gelsenkirchen staat te koop. De raffinaderij in Rotterdam niet, maar we zijn wel bezorgd. Het Nederlandse investeringsklimaat is dermate verslechterd dat we meerdere projecten hebben gepauzeerd, waaronder twee duurzaamheidsprojecten rond groene en blauwe waterstof. Wind op zee is ook een zorgenkindje. De bouwkosten stijgen, terwijl de vraag naar betaalbare groene stroom achterblijft. En dat terwijl offshore wind in mijn ogen hét alternatief is voor fossiele energie. Nederland heeft bovendien alle troeven in handen: we zijn hier goed in en de ondiepe Noordzee, dicht bij industriële hubs, is uitermate geschikt.”

“Daar zijn we zeker blij mee, want nu lopen we eindelijk in de pas met de rest van de EU. Dat betekent dat dit gebruik even zwaar meetelt voor Europese RFNBO-verplichtingen als direct gebruik in vervoer en je kunt stellen dat daarmee de boete verdwijnt. Maar daarmee zijn we er nog niet. Aan de voorkant moet je er nog wel voor zorgen dat de elektrolyser voldoende stroom krijgt tegen lage nettarieven en aan de achterkant dat er een waterstofpijpleiding ligt met goede voorwaarden.”

“Absoluut niet. De IKC, de Indirecte Kostencompensatie, komt terug, maar de vraag is voor hoelang. En in de kleine lettertjes lees je dat de subsidieregeling vooral voor de kleinere partijen goed uitpakt en niet voor grote raffinaderijen. Een ander aspect is de CO₂-heffing. Een Kamermeerderheid heeft onlangs ingestemd met het afschaffen van de Nederlandse CO₂-belasting. Daar zijn we blij mee. Nederland hield die als enige land in Europa intact en dat zorgde voor een enorm concurrentienadeel.”

“Ten eerste: de industrie red je niet met een quick-fix. Dat heeft tijd en een Europese aanpak nodig. Belangrijk is ook dat groen moet lonen. Begin daarom met de wortel en haal de stok er pas bij als partijen echt niet willen bewegen. Bedrijven staan in de rij voor een aansluiting op het stroom-, CO₂- en waterstofnet; de wil is er dus wel degelijk. En voor alle plannen en maatregelen geldt: kies de juiste schaal. Doe het bij voorkeur op Europees niveau, maar in ieder geval in samenwerking met de landen of regio’s om ons heen. Denk aan Noordrijn-Westfalen, Antwerpen of de landen rondom de Noordzee. Het is te gek voor woorden dat het Nederlandse energiebeleid zo fors afwijkt van het  Duitse . Energetisch vormen we één landschap, maar als het gaat om regels, eisen en subsidies is het één lappendeken. Dat werkt niet.”